0=Informacje
Szczepionka przeciw żółtej gorączce składa się z żywego, ale zmienionego szczepu wirusa żółtej gorączki zwanego 17D. Szczepionka 17D jest stosowana komercyjnie od lat pięćdziesiątych. Jest bardzo skuteczny, ponieważ ponad 90 procent zaszczepionych osób rozwija mierzalną odpowiedź immunologiczną po pierwszej dawce.
Szczepionki 17D nie należy podawać niemowlętom, kobietom w ciąży i osobom o obniżonej odporności, w tym osobom przyjmującym leki immunosupresyjne.
Wiele krajów wymaga, aby każdy podróżny przybywający z kraju, w którym występuje żółta febra, miał aktualne szczepienie przeciwko żółtej febrze. Jeśli podróżny przybywa z kraju, w którym występuje żółta gorączka, rząd może wymagać od podróżnego przedstawienia dowodu szczepienia przeciwko żółtej febrze.
Szczepienia są ogólnie zalecane dla podróżnych w wieku powyżej 9 miesięcy, którzy planują odwiedzić obszary wysokiego ryzyka.
Harmonogram
Szczepienia należy otrzymać 10 dni przed podróżą do obszaru wysokiego ryzyka. Strategiczna Grupa Doradcza Ekspertów ds. Szczepień (SAGE) Światowej Organizacji Zdrowia dokonała przeglądu najnowszych dowodów i zaleciła, aby pojedyncza dawka szczepionki była wystarczająca do zapewnienia odporności na żółtą febrę na całe życie. Nie ma potrzeby szczepienia przypominającego.
Efekty uboczne
Ta szczepionka jest bardzo bezpieczna, zgłoszono niewiele działań niepożądanych i podano miliony dawek. Chociaż szczepionka jest uważana za bezpieczną, wiąże się z nią ryzyko. Większość działań niepożądanych wynika z reakcji alergicznej na jaja, w których hoduje się szczepionkę. Ponadto istnieje niewielkie ryzyko choroby neurologicznej i zapalenia mózgu (zapalenie mózgu).
Osoby w wieku powyżej 60 lat lub po usunięciu grasicy lub cierpiące na zaburzenia grasicy, takie jak miastenia, zespół DiGeorge’a lub grasiczak, powinny omówić szczepienie ze swoim lekarzem. Szczepienie można zalecić kobietom w wieku od 56 do 76 lat bez choroby autoimmunologicznej lub grasiczaka. Mężczyźni w tej grupie wiekowej są narażeni na zwiększone ryzyko, które jest trudne do oszacowania. Podróż do obszarów, w których krąży wirus, należy opóźnić, dopóki nie zmniejszy się ryzyko zachorowania na żółtą gorączkę. Osoby w wieku 77 lat lub starsze powinny zostać ostrzeżone, że są narażone na zwiększone ryzyko i powinny unikać podróży do obszarów, w których wirus jest aktywny.
Przy ustalaniu, czy pacjent powinien otrzymać szczepionkę przeciw żółtej gorączce, pacjent i klinicysta powinni omówić ryzyko wystąpienia choroby żółtej gorączki związanej z podróżą w zależności od sezonu, miejsca docelowego i czasu trwania podróży, prawdopodobieństwa narażenia na komary podczas podróży oraz stanu szczepień, i zważyć je z ryzykiem związanym ze szczepieniem.
