Wścieklizna - nie tylko pies musi się martwić

Infekcja zaczyna się od ogólnego osłabienia, gorączki, bólu głowy; zupełnie jak zwykła grypa. Ale potem wściekłe ugryzienie bestii zaczyna kłuć i swędzieć. W ciągu kilku dni stajesz się zdezorientowany, pobudzony i niespokojny. W miarę jak twój mózg puchnie, zaczynasz zachowywać się nienormalnie i irracjonalnie. Wkrótce doświadczasz paranoi i halucynacji, przechodząc do pełnego delirium. Nie możesz spać i w niewytłumaczalny sposób boisz się wody. Szaleństwo szybko się kończy, a śmierć następuje prawie zawsze w ciągu 2 do 10 dni od wystąpienia pierwszych objawów.

To nie jest horror o zombie, ale bardzo realna i straszna choroba o znajomo brzmiącej nazwie.wścieklizna.

Z łaciny wścieklizna, co oznacza "szaleństwo"

Wirus wścieklizny jest najczęściej przenoszony przez zakażoną ślinę po ugryzieniu wściekłego zwierzęcia. Istnieją również bardzo rzadkie przypadki ludzi zaraża się wścieklizną, gdy materiał zakaźny pochodzący od zarażonego zwierzęcia, taki jak ślina, dostanie się bezpośrednio do oczu, ust, nosa lub rany.

Wścieklizna powoduje ok. 55 000 ofiar śmiertelnych rocznie na całym świecie, z 95% zgonów ludzi z powodu wścieklizny w Azji i Afryce.

Według CDC, "gdy pojawią się kliniczne objawy wścieklizny, choroba jest prawie zawsze śmiertelna". Przeżycie jest niezwykle rzadkie, gdy osoba zaczyna wykazywać objawy wścieklizny. Odnotowano mniej niż 10 udokumentowanych przypadków ludzi, którzy przeżyli kliniczną wściekliznę, a tylko w dwóch z tych przypadków nie stosowano środków zapobiegawczych lub leczniczych.

Ryzyko dla podróżnych

Wścieklizna występuje na całym świecie, na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Istnieją jednak kraje, które nie zgłaszają żadnych przypadków wścieklizny i dlatego są określane jako "wolny od wścieklizny".

Ryzyko zarażenia się wścieklizną przez podróżnych zależy od miejsca docelowego i działań podejmowanych podczas podróży. Po prostu, im większe prawdopodobieństwo ugryzienia lub zadrapania przez zwierzę zarażone wścieklizną, tym większe ryzyko zarażenia się wścieklizną.

Podróżni, którzy są narażeni na większe ryzyko, to osoby uczestniczące w działaniach, które narażają ich na bliski kontakt ze zwierzętami (eksploracja jaskiń, biwakowanie lub wędrówki po obszarach, w których występuje wścieklizna), a także osoby pracujące w bliskim kontakcie ze zwierzętami (weterynarze, pracownicy kontroli zwierząt lub dzikiej przyrody oraz pracownicy laboratoriów). Dzieci są również narażone na większe ryzyko, ponieważ częściej bawią się ze zwierzętami i rzadziej zgłaszają ugryzienie lub zadrapanie.

Czy naprawdę potrzebuję szczepienia przeciwko wściekliźnie?

Szczepienie przeciwko wściekliźnie obejmuje 3 zastrzyki ze szczepionką, z których wszystkie należy przyjąć przed podróżą. Szczepienie może być dość kosztowne. Ponadto, jeśli zostaniesz narażony na wściekliznę, nadal musisz szukać pomocy medycznej, niezależnie od tego, czy otrzymałeś szczepionkę, czy nie. Szczepionka pomaga jedynie uprościć leczenie wścieklizny i zapewnia ochronę, gdy ktoś nie zdaje sobie sprawy, że był narażony lub gdy leczenie jest opóźnione.

Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest zalecane dla pewny międzynarodowych podróżnych, w oparciu o kilka różnych czynników:

• Częstość występowania wścieklizny w kraju docelowym
• Dostępność leków przeciw wściekliźnie
• Działania, w których planują uczestniczyć
• Czas trwania ich pobytu

CDC opracowało tabelę podsumowującą zalecenia dotyczące szczepień przeciwko wściekliźnie, którą można znaleźć pod adresem tutaj. Zasadniczo szczepionka jest zalecana tylko dla osób podróżujących, które będą miały bliski kontakt ze zwierzętami, takich jak weterynarze, osoby zajmujące się zwierzętami, biolodzy terenowi, speleolodzy, misjonarze, biolodzy i niektórzy pracownicy laboratoriów.

Unikaj bezpańskich zwierząt

Jeśli chcesz zapobiec wściekliźnie, musisz zapobiegać ugryzieniom przez zwierzęta. Aby to zrobić, najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest unikaj bezpańskich zwierząt! Jako miłośniczka zwierząt wiem, że może to być trudne dla niektórych podróżników. Ten bezpański piesek lub kotek może wyglądać bardzo słodko i puszysto i potrzebować poważnych pieszczot, ale zastanów się dwa razy.

Szeroko zakrojone badania wykazały, że wirus wścieklizny może być wydalany ze śliną zakażonych zwierząt na kilka dni przed wystąpieniem objawów. Tak więc zwierzęta z wścieklizną nie będzie zawsze pienił się na ustach i zachowywał się nieobliczalnie.. Czasami nie wykazują żadnych objawów i mogą rzucić się do ataku i ugryźć bez żadnej prowokacji.

Podróżni powinni również unikać kontaktu z innymi dzikimi zwierzętami. Nietoperze są powszechnymi nosicielami wścieklizny, a niektóre z nich mają bardzo małe zęby, które mogą nie dawać widocznych śladów ugryzienia.

Jeśli zostaniesz ugryziony, przemyj ranę dokładnie i natychmiast mydłem i czystą wodą. Natychmiast zgłosić się do lekarza. Profilaktyka poekspozycyjna (leki zapobiegające zakażeniu po ekspozycji na wirusa) musi zostać podana jak najszybciej po ekspozycji. Decyzja o rozpoczęciu profilaktyki poekspozycyjnej będzie zależeć od ryzyka wścieklizny na danym obszarze, ekspozycji i zwierzęcia, z którym miałeś kontakt.