Kunnen we infectieziekten echt aan de grens stoppen?

Iedereen is behoorlijk bezorgd over de mogelijke verspreiding van het Ebola-virus over de hele wereld, vooral met het nieuws van de gevallen in Texas, VS, en Madrid, Spanje. De vraag die vaak rijst is waarom de autoriteiten deze mensen niet tegenhouden op luchthavens of andere plaatsen van binnenkomst wanneer zij aankomen.

Nou, er zijn eigenlijk maar drie dingen die je op een punt van binnenkomst kunt doen om mensen te screenen op ziekte. Toen ik directeur noodvoorbereiding was voor Canada tijdens de SARS uitbraak in 2003 hebben we ze allemaal geprobeerd.

1. Vragenlijsten

Een verplichte vragenlijst voor aankomende passagiers over eventuele symptomen en hun land van herkomst kan mensen identificeren die mogelijk zijn blootgesteld of die vroege symptomen van een besmettelijke ziekte hebben. Het probleem met deze methode is dat zij volledig afhankelijk is van de eerlijkheid van de respondent. Mensen kunnen ervoor kiezen valse informatie te verstrekken om te voorkomen dat zij voor nader onderzoek worden aangehouden.

We hebben dit in Canada geprobeerd tijdens de SARS-uitbraak in 2003. Een vragenlijst met 3 vragen was verplicht voor alle binnenkomende passagiers. In totaal werden 678.000 vragenlijsten ingevuld, en 2.478 mensen beantwoordden een of meer vragen met ja. Een speciaal opgeleide verpleegster verwees elk van deze mensen door voor grondige ondervraging en temperatuurmeting. Het resultaat? Geen van de 2.478 mensen SARS hadden. Sommige passagiers hadden geantwoord dat zij een hoest hadden, maar in enkele gevallen was de hoest te wijten aan het feit dat de personen gewoonlijk rookten.

De aanpak met de vragenlijst is duidelijk niet doeltreffend.

2. Thermische scanners

Een thermische scanmachine kan worden geïnstalleerd om te proberen aankomende passagiers met koorts op te sporen. De machines zijn infrarooddetectoren die op hoofdhoogte op de passagiers worden gericht om verhoogde temperaturen op te sporen. Zij worden gewoonlijk opgesteld langs de gang die naar de douane-inspectieruimte leidt. De reden hiervoor is dat de machines vrij duur zijn en het onbetaalbaar zou zijn om ze bij elke gateway te plaatsen om reizigers op te vangen wanneer zij het vliegtuig verlaten.

Hoewel de machines zeker opwindend zijn voor elke technologieliefhebber, hebben ze een aantal tekortkomingen. Ten eerste moeten sommige van deze machines voortdurend opnieuw worden gekalibreerd als de omgevingsomstandigheden gedurende de dag veranderen. Gangen met veel zon hebben bijvoorbeeld de neiging de relatieve metingen van de temperatuur van de passagiers te verstoren. Ten tweede zijn er veel omstandigheden of situaties waarin een reiziger een verhoogde temperatuur kan hebben, maar helemaal geen infectieziekte. Dit kan gaan van iemand die warm en bezweet is terwijl hij zich door de luchthaven haast tot een vrouw in de menopauze met een opvlieger. Het punt is dat het eenvoudigweg registreren van verhoogde temperaturen niet noodzakelijk een doeltreffende manier is om besmettelijke ziekten op te sporen.

We hebben dit ook in Canada geprobeerd tijdens de SARS-uitbraak in 2003. In de 6 grote luchthavens die ongeveer 95% van alle internationale aankomsten verwerken, werden thermische scanapparaten geïnstalleerd. De resultaten van de luchthavens van Toronto en Vancouver? Van de 468.000 mensen die werden gescreend, werd slechts 0,02% (95) doorverwezen naar een verpleegkundige voor verdere beoordeling. Geen van deze mensen had eigenlijk een verhoogde temperatuur, en allen werden vrijgesproken.

3. Ondersteuning op de grond

Kapiteins van vaartuigen (b.v. vliegtuigen en schepen) zijn krachtens de Internationale Gezondheidsregeling verplicht om personen aan boord die ziek zijn bij aankomst bij de autoriteiten te melden. Op dat moment worden de quarantaineambtenaren gewaarschuwd en ontmoeten zij het schip om de situatie te beoordelen voordat iemand van boord mag. Tegenwoordig zijn op veel internationale luchthavens quarantaineambtenaren aanwezig. Deze maatregel wordt in Canada en vele andere landen al toegepast sinds de SARS-epidemie.

Deze aanpak is volkomen logisch omdat de zieke persoon onderweg al genoeg symptomen vertoont om zich zorgen te maken. Hoewel de passagier misschien gewoon een maagstoornis of griep heeft, is het beter om deze persoon te beoordelen en te proberen de mogelijkheid van een ernstige besmettelijke ziekte uit te sluiten. Als de quarantaineambtenaren een ernstige besmettelijke ziekte vermoeden, kan de patiënt onmiddellijk worden geïsoleerd om verspreiding te voorkomen. De overige passagiers kunnen in quarantaine worden geplaatst of om contactinformatie worden gevraagd voor verdere follow-up.

Het grote nadeel van deze aanpak zijn de kosten. Er is personeel op afroep nodig. Een quarantaineambtenaar die overuren maakt, eventueel met gevarenvergoeding, kan vrij duur zijn. Aangezien het aantal mensen dat daadwerkelijk wordt gemeld meestal vrij klein is, zijn de kosten per incident vrij hoog.

Het grootste probleem met al deze methoden is dat ze niemand opvangen die een ziekte in zich draagt of iemand die maatregelen heeft genomen om zijn symptomen te verminderen.

Incubatieperiode

De incubatieperiode van een ziekte is de tijd tussen het moment waarop iemand een besmettelijk organisme oploopt en het moment waarop de eerste symptomen optreden. Bij SARS duurde het gemiddeld 10 dagen voordat iemand symptomen kreeg. Bij Ebola varieert dit van 2 tot 21 dagen. De meeste mensen beginnen symptomen van ebola te vertonen tussen 2 en 5 dagen.

Bedenk hoe ver je kunt reizen in 48 uur. Overal ter wereld. Denk je dat het waarschijnlijk is dat je iemand met symptomen op het vliegveld tegenkomt? De meeste middelen besteden aan het punt van binnenkomst kan een nutteloze poging zijn.

De reden waarom deze maatregelen niet erg goed werken is dat we proberen een naald in een hooiberg te vinden.

Hier is de uitdaging. We proberen een paar mensen te vinden die misschien Ebola hebben onder het enorme aantal mensen die per vliegtuig of op een andere manier reizen. Hoe groot is dit aantal? In Canada waren er in juli van dit jaar 2,6 miljoen passagiers die met twee van de belangrijkste luchtvaartmaatschappijen, Air Canada en Westjet, door het land reisden. Met andere woorden, een zeer groot aantal mensen maand na maand naar Canada komenom nog maar te zwijgen van de VS of Europese of Aziatische landen. Op de grootste luchthaven van Canada, Pearson Airport in Toronto, zijn er ongeveer 86.000 passagiers in en uit deze luchthaven elke dag. Het vinden van die ene besmette persoon tussen al deze mensen is de spreekwoordelijke "naald in een hooiberg."

Volksgezondheidsfunctionarissen zullen zeggen dat de positieve voorspellende waarde in een populatie met een lage prevalentie is bijna nul. Met andere woorden, de kans dat je een echt positief geval van ebola vindt in een grote populatie die over het algemeen geen ebola heeft, is vrij klein. Dit lijkt vrij intuïtief. In Canada hebben we tijdens de SARS-uitbraak in 2003 geschat dat ongeveer 1 op de 1,2 miljoen passagiers daadwerkelijk SARS had. We hadden dus veel fout-positieven, omdat de kans om die ene persoon van het totaal te vinden al vrij klein was. Daarom werken screeningsmethoden zoals vragenlijsten en thermische scanners meestal niet.

Dus wat is de beste manier om een ernstige infectieziekte op te sporen en aan te pakken?

Screening in ziekenhuizen

De meeste mensen gaan naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis als ze echt ziek worden. De belangrijkste screening vindt plaats op de spoedeisende hulp, waar iedereen niet alleen moet worden ondervraagd over zijn reisgeschiedenis, maar ook over die van zijn familie. Ziekenhuispersoneel moet op de hoogte zijn van de huidige uitbraken in de hele wereld en weten hoe te handelen wanneer zij vermoeden dat iemand besmet is. Dit ene contactpunt is van het grootste belang en daar moet het grootste deel van onze tijd en middelen aan worden besteed.

Dus wat denk je? Denkt u dat het realistisch is om een besmettelijke ziekte aan de grens te stoppen? Moeten we onze tijd en geld besteden aan de grensovergangen? Laat het ons weten in de commentaren hieronder.

Volg en like ons: